Balboa, Macías e Viaño ocupan un lugar destacado na perspectiva da creación musical galega de finais do século XX. Con traxectorias diverxentes, abriron novos camiños e exerceron unha relevante influencia en toda unha xeración de músicos.
Os tres comparten linguaxes musicais diversas que abranguen desde propostas abertamente rupturistas ata liñas continuístas, pero que coinciden nunha gran permeabilidade ás innovacións técnicas e estéticas do momento de efervescencia creativa que viviron.
As músicas interrompidas achégannos a estes tres talentos creativos que non alcanzaron a etapa de madurez. O seu silencio chegou pronto, o que non impediu que causasen un significativo impacto na súa contorna artística.
