É o diálogo entre un pai que envellece asfixiado pola perda da memoria e os seus fillos: un fillo que está dentro das súas palabras e unha filla que fala dende fóra, a pé da páxina.
Un esforzo por poñerse no lugar do que esquece, por delimitar o sentimento de quen é consciente de que camiña cara á amnesia, cara á disolución do seu eu nas palabras dos demais e nas que deixou escritas para evitar, dalgún xeito, o irremediable desenlace. Unha loita entre as linguaxes e a desaparición.
